عشق یعنی وقتی که دستتو میگیرم...

مطمئن باشم که از خوشی میمیرم...

عشق یعنی وقتی که بی قرارت میشم...

مطمئن باشم که تو میمونی پیشم...

از صمیم قلبم با همه احساسم...

پای تو موندم تا خودمو بشناسم...

وقت دیدار تو زیر نور ماهه...

ما دوتا خوشبختیم راهمون کوتاهه...

تو ماه منی بتاب و بمون...

دلم روشنه به آیندمون...

چه آرامشی تو رفتارته...

دلم تا ابد گرفتارته...

عشق یعنی وقتی که دستتو میگیرم...

مطمئن باشم که از خوشی میمیرم...

عشق یعنی وقتی که بی قرارت میشم...

مطمئن باشم که تو میمونی پیشم...

عشق یعنی...

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم

در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق ، از این دلبستگی هایم ؟

چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

چيزي شبيه .. معجزه .... مي خواهم تا ... بتونه ... جاتو برام پر كنه

 آخر ..... هيچكس دست هاي تو را نداره .....

هيچ كس آرامش صداي تو را نداره ... هيچ كس ....

همـیـشه دلـتنـگى بـه خـاطر نـبـودن شـخصـى نیست!

گــاهى بـه عـلت حضــور کسى در کنـارت است

عشق یعنی شجاعت، یعنی جسارت

عشق یعنی پشت پا زدن به هر گونه قید و بندی

یعنی شکستن هر مانعی، یعنی جان فدایی....

و تو اگر عاشق هستی باید جان را فدا کنی. 

سخت است فراموش کردن کسی که

همه چیز را با او فراموش میکردم...

بدان که هنوز چشم به راهم تا بیایی باز

بخوانی برایم از عشق

زندگی را در من آغاز کنی

اصلا قرار نیست کـــه سرخم بیاورم

حالا که سهم من نشدی کم بیاورم

دیشب تمام شهر تو را پرسه میزدم

تا روی زخمهـــای تـــو مرهم بیـاورم

میخواستم که چشم تو را شاعری کنم

امّا نشد کــــه شعــــر مجسم بیــــاورم

دستم نمی رسد به خودت کاش لااقل

می شد تــــو را دوباره به شعرم بیاورم

یادت که هست پای قراری که هیچ وقت.....

میخواستم  برای  تــــو  مریـــــم  بیاورم؟

حتی قرار بود که من ابر باشم و

باران عاشقانـــه ی نم نم بیاورم

کلّــی قرار با تــــو ولی بی قرار من

اصلا بعید نیست که کم هم بیاورم

                 ......

اما همیشه ترسم از این است٬ مردنم

باعث شود بـــه زندگیت غـــــم بیــاورم

حوّای من تو باشی اگر٬ قول میدهم

عمراً  دوباره  رو  به  جهنّـــــم  بیاورم

خود را عوض کنم و برایت به هر طریق

از زیــــر سنگ هم شده٬ آدم بیــــاورم

بگذار تا خلاصه کنم٬ دوست دارمت

یا باز هـــم بهــــانه ی محکم بیاورم؟

بغضی که مانده در دل من وا نمی‌شود

حتی برای گریه مهیا نمی‌شود

بعد از تو جز صراحت این درد آشنا

چیزی نصیب این من تنها نمی‌شود

آدم بهانه بود برای هبوط عشق

اینجا کسی برا تو حوا نمی‌شود

دارم به انتهای خودم می‌رسم ببین

شوری شبیه باد تو برپا نمی‌شود

از من مخواه تا غزلی دست و پا کنم

احساس من درون غزل جا نمی‌شود

شب از هجوم خیالت نمیبرد خوابم

تو چیستی که من از موج هر تبسم تو

بسان قایق سرگشته روی کردابم

تو در کدام سحر بر کدام اسب سپید

تورا کدام خدا

تو را کدام جهان

تو از کدام ترانه تو از کدام صدف

تو در کدام چمن همره کدام نسیم

تو از کدام سبو

من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه

چه کرد با دل من آن نگاه شیرین ، آه

مدام پیش نگاهی ، مدام پیش نگاه

کدام نشاه دمیده از تو در تن من

که ذره ها وجود تو را که می بیند

به رقص می آیند

سرود می خوانند

چه آرزوی محالیست زیستن با تو

مرا همین بگذارند یک سخن با تو

به من بگو که مرا از دهان شیر بگیر!

به من بگو که برو در دهان شیر بمیر

بگو برو جگر کوه قاف را بشکاف

ستاره ها را از آسمان بیار به زیر

تو را به هر چه تو گویی به دوستی سوگند

هر آنچه خواهی از من بخواه ، صبر مخواه

که صبر راه درازی ، به مرگ پیوسته ست 

تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه

تو دور دست امیدی و پای من خسته ست

همه وجود تو مهر است و جان من محروم

چراغ چشم تو باز است و راه من بسته ست

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید

وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز تو را در آسمانها می کشید

وقتی عطش طعم تو را با اشکهایم می چشید

من عاشق چشمت شدم ، نه عقل بود و نه دلی

چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن ، دنیا همان یک لحظه بود

آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانت ربود

وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد

آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد

من بودم و چشمان تو ، نه آتشی و نه گلی

چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی

 تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام

دوست می دارم

تورا به جای همه روزگارانی که نمی زیسته ام

 دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم

و برفی که آب می شود

وبرای خاطر نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن

دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام

دوست می دارم 

امشب براي گريه ام يک شانه مي خواهم که نيست

دراين خرابات جهان يک خانه مي خواهم که نيســـت

درغربــت چشمـــــــان تــــو تـــنهاييـــــم اواره شـــد

در وصف اين نامردمان يک واژه مي خواهم که نيست

توی دنیا چی می خوای که به پاهات بریزم

همه هستی مو من به سراپات بریزم

لب پر خنده می خوای بیا لبهام مال تو

چشم پر گریه می خوای هر دو چشمام مال تو

بیا تا برات بگم من غرورم مال تو

بزار تا فدات بشم من وجودم مال تو

اگه بازیچه می خوای بیا قلبم مال تو

اگه رودخونه می خوای سیل اشکام مال تو

چرا من بی تو بمونم نمی دونم نمی تونم

واسه زندگی کردن تو رو می خوام خوب می دونم

تو بدون عشقم تو هستی برا من زندگی هستی

تو بدون عشقم تو هستیبرا من زندگی هستی

بزار خیال کنم هنوز ترانه هامو می شنوی

هنوز هوامو داری و هنوز صدامو می شنوی

بذار خیال کنم هنوز یه لحظه از نیازتم

اگه تموم قصه مون هنوز ترانه سازتم

بذار خیال کنم هنوز پر از تب و تاب منی

روزا به فکر دیدنم شبا پر از خواب منی

بذار خیال کنم تو دلتنگیات غروب که میشه یاد من میفتی

تویی که قصه طلوع عشقو گفتی و دوست دارم و نگفتی

بذار خیال کنم منم اونکه دلت تنگه براش

اونی که وقتی تنهایی پر میشی از خاطره هاش

اون که هنوز دوسش داری اونکه هنوز همنفسه

بذار خیال کنم منم اونی که بودنش بسه

دوباره فال حافظ و دوباره توی فالمی

بذار خیال کنم بذار اگرچه بی خیالمی

بذار خیال کنم تو دلتنگیات غروب که میشه یاد من میفتی

تویی که قصه طلوع عشقو گفتی و دوست دارم و نگفتی